8 Eylül 2009 Salı

Evlenilecek Kız

Günlüğüm, canım benim. Boşladım sanma seni! Dün elektrik trafosu patladı, elektriksizdik.
Nasılsın bakalım görüşmeyeli? Özledim mi ki seni? Bakalım özlemişmiyim :) Nerde kalmıştık?
Evet, sızım sızım çantasızdım. Zor bir gündü. Sonra..
Dün:
Yine babam bıraktı dershaneye. Ama bu sefer çantamı unutmadım tabi. Demişlerya hani, bir musibet, bin nasihatten iyiymiş. Aynen doğru söylemişler. Eskilerin bu konularda kafası çalışıomuş :p
Dershanemin 3. gününde zamanında girebildim sınıfa artık :) Geç kalmadan yani. Murat ve Mübeccel ile selamlaştık. Birinin önüne, diğerinin arkasına oturdum yerime. Yan taraftaki kızlardan biri bisküvi uzattı, oğlanlardan biri ben başlamadan önceki notları isteyip istemediğimi sordu falan fişman işte. Dersten sonra balkona çıktık sigara püfürdetmeye Muratla birlikte. 5 Lira uzattım bu arada dün bana yaptığı masraflar için. Ne kadar ısrar ettiysem de almadı da almadı. Pek centilmen :) Çok sempatik çocuk bu Mu'ğ'rat. Annem olsa Muğrat der :) Malum o bir Danish ve Türkçeyi söksede bazı vurguları abartabilior hala :p Dün pekte bişey olmadı günlük. Çok şey bekleme yani. Mübeccel ile bayağı samimi olduk yalnız. Çok çok farklı bir kız. Bi kere acaip zeki. Kıskanasım var o yönünü. Sayısal-sözel demiyor, her dersin yıldızı oluyor bi kere. Doktorlukmuş rüyası. Olur valla. Pekte güzel olur. Umarım da olur. İsterim. Zor bir çocukluk geçirmiş. Alkolik baba, gündeliğe giden anne. Babası ordudaymış eskiden ama namaz kılıyor diye atılmış birkaç arkadaşıyla birlikte. Halbuki öyle yobaz dinci bi adamda değilmiş. Bi namazı varmış. Bu ordu da çok ilginç ya. Dinini yaşıyor diye adam atılır mı? Buranın ordusunun yanında kuş kadar kalsa da Denmark ordusu çok değişik. Onlarda da din zorunluluk gibi. Burada tam tersi. Zaten kim niye uğraşır insanların inançlarıyla bilmem. Anlayamadım da, anlayacağımı da sanmıyorum. Bu konu benim mal gelip mal gideceğim konulardan biri. Adam ister inanır, ister inanmaz. Kime ne ya! Herneyse, bu adam ordudan atılınca psikolojik buhran geçirmiş. Bu seferde ters yöne kaymış, inancını yitirmiş, alkole başlamış, evlerini mallarını mülklerini satmış karı-kızda yemiş, sonra Ankarayı terkedip Bursaya gelmişler. Elde avuçta birşey kalmamış, çalışmamış, ki zaten çalışacak durumda değilmiş. Annesi temizliklere gitmiş falan çocuklar ser-sefil büyümüşler. Ama son 3-4 senedir bırakmış içkiyi miçkiyi adam, bi güvenlik firmasında işe başlamış. Askeri tecrübelerinden dolayı falan kısa süre sonra müdür olmuş. Kendilerini toparlamışlar. Şimdi çok iyi maaş alıyormuş. Toki mi ne ordanda ev almışlar. Annesi de rahatlamış. Herbiri rahatlamış. Bu Mübeccel burslarla falan okumuş. Çok zor büyümüş yani. Çok acıdım anlattıkça ağlayasım geldi. Hem de hiç demogoji yapmadan, hiç abartmadan anlattı kız. utanarak ağladı. O an bittim. Sarıldım falan. Ama artık annesinden midir nedir, kız acaip yetişmiş. Her konuda bilgisi var, derslerinde başarılı, tam bir "evlenilcek kız" yani :) Umarım bozulmaz bana takılıp :P Ama onun bana takılıp bozulma ihtimali, benim ona takılıp düzelme ihtimalimden daha az :) Babam onu tanısa, kesin "benim kızım bu olmalıydı yahu" der :) Tam babamın hayallerindeki kız çocuğu yani. Kıskanmıyorum ki. Hıhh! xD

Edit: Sevgilim etiketi eklendi..

0 yorum:

Yorum Gönder